Het Noordereiland van Nieuw-Zeeland

Hallo allemaal,

Tijdens onze laatste update waren we nog in Australië, en nu zijn we alweer twee weken in Nieuw-Zeeland en zitten we nu op de ferry naar het Zuidereiland! Wat vliegt de tijd, over acht weken zijn we alweer in Nederland….

Donderdag 23 april vlogen we van Cairns naar Auckland, een vlucht van bijna vier uur. Daar kwamen we om half negen ’s avonds (lokale tijd) aan, dus we hadden lekker een hotel vlakbij het vliegveld geboekt. Na een heerlijke nacht in een grote kamer, met een zacht bed en eigen badkamer (wat een luxe haha) hebben we voor de nacht daarna onze spullen verplaatst naar het backpackers hostel naast het hotel, wat meer in ons budget paste.
Vrijdag hebben we een paar uurtjes door Auckland gelopen en zaterdag mochten we ons campertje ophalen! We moesten nog wel een uur met de bus om bij de verhuur locatie te komen, en wat we ons niet hadden gerealiseerd, was dat het Anzac Day was, een nationale feestdag en dat er dus geen bussen reden… Na een uur wachten maakten we ons toch wel een beetje zorgen hoe we nou in het centrum moesten komen, totdat er opeens een auto stopte. Die man zegt: ‘Weten jullie dat er helemaal geen bussen rijden tot 13.00? Waar moeten jullie heen? Spring maar achterin!’ Daar maakten we natuurlijk graag gebruik van! Pas toen we al onderweg waren kwamen we erachter dat die man eigenlijk al op weg was naar huis en voor ons meer dan een uur heeft omgereden! Want: ‘Ach anders moest ik toch van m’n vrouw het gras maaien…!’ Super aardig dus, en we werden voor de deur van het camperverhuur bedrijf afgezet. Het enige nadeel was dat ik achterin de auto helemaal werd onder gekwijld door twee enorme St. Bernards honden van tachtig kilo….

En toen was het eindelijk tijd om onze camper mee te nemen! Deze is net wat groter dan die in Australië, wat wel goed uitkomt nu het winter wordt hier in Nieuw Zeeland. Want in Nederland wordt het nu zomer, maar hier wordt het nu juist winter en het wordt steeds kouder…
Eerst zijn we naar het Northland gereden, ten noorden van Auckland, naar de Bay of Islands. In de zomer een populaire bestemming, maar nu was het heel rustig en de zee was al te koud om in te zwemmen. Daarna zijn we naar het Waipoua forest gereden, aan de westkust van het Northland. Hier staan hele grote en oude bomen. We zijn gestopt bij de grootste boom van het bos: Tane Mahuta: ongeveer 2000 jaar oud, 52 meter hoog en de stam was bijna 14 meter breed! Wauw, dat was wel indrukwekkend hoor.

Vanaf het Northland, zijn we via Auckland naar het zuiden gereden, met een korte stop bij Mount Eden, een oude vulkaan waarvandaan je een mooi uitzicht had over de hele stad.
Onze volgende bestemming op het Noordereiland waren de Waitomo Caves. Daar hebben we twee tours gedaan: de Ruakuri Cave en de Glowworm Cave.
Eerst een twee uur durende tour door de Ruakuri Cave. Dit is een hele grote grot met veel grote open ruimtes beneden, een rivier die door de grot liep en heel veel stalagnieten en stalagtieten, erg mooi. Daarna zijn we naar de Glowworm Cave geweest. Met een bootje gingen we de rivier op die door de grot liep, helemaal in het donker. We zagen helemaal niks, alleen boven ons honderden glow worms, allemaal groene stipjes. Echt zo gaaf om te zien, het is net alsof je naar een sterrenhemel kijkt.

Na de Waitomo Caves zijn we naar Rotorua gereden, een plaatsje in het midden van het noordereiland, waar heel veel geothermische activiteit is. Je hebt er dus veel parken waar je voor moet betalen, maar ook gewoon in de stad zelf heb je hot springs en modderpoelen. Het stinkt er ook overal heel erg, echt een rotte eieren lucht.
Die nacht gekampeerd aan een meer, maar het was een beetje drassig, ook nog tien meter van dat meer vandaan. Dus toen we met onze camper naar de kampeerplek wilden rijden, zakten we helemaal weg in de modder. En toen zaten we vast… We konden niet meer voor- of achteruit. Gelukkig kwamen een aantal anderen jongeren die ook op die camping stonden ons helpen en na heel wat geduw stonden we weer op vaste grond, gelukkig maar…
De volgende dag zijn we naar het Waiotapu thermal wonderland geweest, een park vlakbij Rotorua met heel veel geothermische activiteit. Eerst hebben we een geiser gezien, die wel twintig meter hoog spoot! Daarna zijn we langs de modderpoelen gereden en toen zijn we het park echt ingegaan. Hier kon je een wandeling van drie kilometer maken waar super veel te zien: modderpoelen, kraters, kleine geisers, maar vooral heel veel hot springs. Die hot springs hadden door afzetting van stoffen allemaal verschillende kleuren. Soms zag je die kleuren alleen aan de randen, maar soms was ook het hele water gekleurd, heel gaaf.

De dag daarna zijn we gaan shoppen voor winterkleren, want die waren wel nodig, we hebben al een nacht gehad dat de ruiten van onze camper helemaal waren bevroren!
Die middag zijn we gaan raften, bij de Okera Falls. En die winterjassen kwamen hierna wel goed van pas, want het water was echt ijskoud. Het raften was echt super gaaf, de rivier had heel veel stroomversnellingen en kleine watervallen. Daarnaast zijn we nog van drie grotere watervallen af geraft, waarvan er één zeven meter hoog was!! In de hele wereld is dit de hoogste waterval waar je veilig vanaf kan raften. Nou dat was wel eng hoor, we verdwenen met boot en al onder water en het duurde wel een minuut voordat we helemaal onder die waterval vandaan waren (zie de foto’s!).

Na het raften, zijn we de volgende dag, zaterdag 2 mei, richting Taupo gereden. Eerst hebben we een paar dagen in de omgeving van Taupo rondgereden, waar we heel veel hebben gezien en gedaan: de Aratiatia rapids en de Huka falls, we hebben een ochtend gerelaxt in een natural hot spring (een kleine waterval van veertig graden wat uitkwam in de rivier) en we zijn naar een museum geweest over vulkanen en aardbevingen, iets wat heel veel voorkomt in deze omgeving.
Vanaf Taupo langs het enorme lake Taupo naar het Tongariro national park gereden, waar we maandag de populaire, maar super zware Tongariro Alpine Crossing hebben gedaan!
Dit is een wandeling van bijna 20 kilometer, door de bergen, wat eigenlijk actieve vulkanen zijn. De trek begon op 1100 meter hoogte, het hoogste punt was op 1900 meter en daarna daalden we weer af tot 700 beter, het liep dus behoorlijk steil!
Om half acht uur ’s ochtends hebben we onze auto geparkeerd aan het einde van de trek en zijn we met een shuttle bus naar het begin punt gebracht. Zo konden we rustig, op ons eigen tempo naar de auto terug lopen. Het was echt een prachtige wandeling, zulke mooie uitzichten. Wel was het af en toe erg zwaar, vooral de berg op. We hebben er in totaal iets meer dan acht uur over gedaan.
Helaas ben ik twee kilometer voor de parkeerplaats gevallen, en weer door m’n knie gegaan, waardoor ik nu weer met krukken loop… Dat was even heel erg balen, maar ik ben er ondertussen heel handig in geworden, dus dat scheelt. Hopen dat het snel beter gaat en dat ik over een paar weken weer alles kan doen!

De afgelopen dagen zijn we, op een rustig tempo, helemaal naar het puntje van het Noordereiland gereden, naar Wellington. Nu zitten we, met camper en al, op de ferry en varen we naar het Zuidereiland! Daar hebben we nog een kleine drie weken, voordat we weer naar onze volgende bestemming vliegen, de Cook Eilanden!

Heel veel liefs, Ivar en Natas