Het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland

Hallo allemaal,

Terwijl ik dit schrijf zitten we op het vliegveld van Christchurch en over iets meer dan twaalf uur gaat onze vlucht pas, genoeg tijd om deze blog te schrijven dus… We brengen de nacht door op het vliegveld want om half zes ’s ochtends vliegen we naar de Cook Eilanden.

Vrijdag 8 mei namen de ferry naar het zuidereiland. Vanaf Picton zijn we naar de Malborough Sounds gereden, dat zijn een soort fjorden. We hebben gekampeerd op het uiterst puntje van een fjord, en de weg ernaartoe was een avontuur opzich: smalle onverharde wegen, schapen en koeien die gewoon op de weg liepen, een hele steile afgrond gelijk naast de weg… Maar het was het zeker waard, wat een uitzichten zeg!

Vanaf de Malborough Sounds zijn we naar het Abel Tasman National Park gereden, wat ook helemaal in het noorden van het Zuidereiland ligt. Daar kun je hele mooie wandelingen maken, maar helaas was dat niet zo handig met mijn krukken, dus zijn we gaan kajakken! En die kruk ging gewoon mee op de kajak haha! We zijn door verschillende baaitjes met kleine stranden gekajakt en ook rondom een eiland vlak voor de kust, waar we heel veel zeehonden hebben gezien! Echt leuk om die beestjes te zien zwemmen, zonnen en op de rotsen te zien klimmen! Het was ook nog eens heel mooi weer dus we hebben lekker kunnen uitrusten op het strand in de zon, heerlijk!

Vanaf het Abel Tasman National Park zijn we naar de Westkust gereden, waar het duidelijk ander weer was dan in het noorden! Heel veel regen en onweer gehad die dagen, maar goed, dat hoort er natuurlijk wel een beetje bij in de winter…
Langs de Westkust was onze eerste stop bij de Pancake Rocks, rotsen die bestaan uit verschillende laagjes, net pannenkoeken dus.
Daarna kwamen we al snel aan bij het hoogtepunt van de Westkust: de Franz Josef en Fox gletsjers. Alleen was het bij de Franz Josef gletsjer zo hard aan het regenen, dat we helemaal niks konden zien… Helaas, en ook nog eens helemaal natgeregend. Het duurde drie dagen voordat onze kleren en jassen weer helemaal droog waren… De volgende dag zijn we maar teruggegaan voor poging nummer twee en toen konden we ‘m wel zien. Iets later brak zelfs het zonnetje even door en daardoor konden we de Fox gletsjer nog beter zien, erg mooi.

Vanaf de Westkust zijn we via het plaatsje Haast, richting Queenstown gereden. Dit was een hele mooie route, met veel besneeuwde bergtoppen om ons heen. Vlak voor Queenstown nog een stuk heel steil door de bergen gereden, de Cadrona route. Het hoogste punt van deze weg was 1100 meter, wat het de hoogste geasfalteerde weg van Nieuw Zeeland maakt.
Queenstown is vooral populair om zijn extreme activiteiten, zoals skydiven en bungejumpen. Helaas konden we dat niet doen vanwege mijn knie en het feit dat de bodem van onze portemonnee in zicht komt. Jammer, maar we hebben gelukkig al veel activiteiten gedaan op het Noordereiland.

Vanaf Queenstown zijn we vorige week zaterdag, 16 maart, naar Milford Sound gereden. Vanaf het plaatsje Te Anau begon een van de mooiste routes die we in Nieuw-Zeeland hebben gereden, dwars door het Fjordland National Park. Om ons heen ontelbare besneeuwde bergtoppen, valleien, rivieren en rotsen, echt super mooi.
Middenin het Fjordland een nachtje gekampeerd en de volgende dag vroeg in de ochtend naar Milford Sound gereden. Daar hebben we een boottocht door de fjorden gemaakt, van ruim twee uur. Wat was dat mooi en indrukwekkend zeg, die hoge kliffen die vanuit het water recht omhoog lopen! De hoogste top was 1600 meter, en ook deze top liep vanuit het water recht omhoog! We hadden ook heel erg geluk met het weer, het was een droge en heldere dag, en dat terwijl het in Milford Sound gemiddeld twee van de drie dagen regent.. Ook hebben we nog zeehonden gezien op de rotsen halverwege de fjord.
Aan het einde van de boottocht zijn we nog naar het ‘underwater observatory’ geweest, tien meter onder het wateroppervlak. Dit was een soort van omgekeerd aquarium, nu zaten wij achter het glas en niet de vissen! Daar hebben we, behalve veel vissen, ook ‘black coral’ gezien, wat heel bijzonder is want Milford Sound is de enige plek in de wereld waar het in zulk ondiep water groeit. Normaal gesproken groeit dit koraal pas op dieptes vanaf dertig meter!

Vanaf Milford Sound zijn we langs het Fjordland National Park helemaal naar het zuiden gereden. Via Invercargill kwamen we vervolgens aan bij de ‘Catlin Coast’. Dit deel van Nieuw Zeeland is een stuk minder bekend en populair bij toeristen, en dat merkten we wel, want het was hier een stuk rustiger. We hebben een weg gereden helemaal langs de kust. Veel mooie dingen gezien, waaronder hele oude vuurtorens, hoge kliffen waar de golven heel hard tegen aan sloegen, en we hebben ook nog zeeleeuwen in de branding gezien!

Vanaf de Catlin Coast zijn we weer richting het noorden gaan rijden. In Dunedin zijn we naar Baldwin street gereden, dit is volgens het Guinness Book of Records de steilste bewoonde straat in de wereld, 19 graden! En steil, dat was het zeker, een hele klim met m’n krukken. Maar er waren wel trappen geplaatst aan de zijkant van de straat, dus dat scheelde.
Vanaf Dunedin zijn we naar Otago Peninsula gereden, waar we aan het begin van de avond de ‘little blue pinguïn tour’ hebben gedaan. Eerst kregen we informatie over de pinguïns en hun omgeving en toen was het tijd om naar het strand te gaan. We hebben nog ruim een halfuur staan wachten voordat ze eindelijk kwamen, want het zijn echt wilde pinguïns, dus je weet niet wanneer ze precies aan komen zwemmen.
Vanuit de zee kwamen de pinguïns in groepjes het strand op en waggelden ze een paar meter omhoog, de duinen in, op naar hun nestjes. Wat was dat leuk om te zien zeg! En ze zijn zo onhandig, dus we hebben er ook hard om gelachen. In totaal hebben we ongeveer zeventig pinguïns gezien, super leuk!!

Afgelopen donderdag zijn we vanaf Otago Peninsula in een paar dagen naar Christchurch gereden.
Eergisteren zijn we Christchurch ingeweest. Eerst zijn we naar een museum geweest en daarna hebben we nog een uurtje in de stad rondgelopen. Door de Canterbury aardbevingen in 2010 en 2011 zijn bijna alle oude gebouwen in het stadscentrum ingestort, inclusief het icoon van de stad, de kathedraal. En nu, vier jaar later, zijn er nog steeds heel veel gebouwen ingestort, wordt er ontzettend veel opgebouwd, maar zijn er ook nog veel grote open gaten middenin het centrum.
We hadden natuurlijk wel veel gehoord en gelezen over de aardbevingen, maar toch is het heel indrukwekkend om met eigen ogen te zien, dat er na al die jaren nog steeds zoveel gebouwen in puin liggen.

Gisteren hebben we op ons gemakje onze backpacks weer ingepakt, en vandaag hebben we onze camper ingeleverd. Morgenochtend om 5.40 vliegen we naar Auckland, waar we overstappen naar Rarotonga, de Cook Eilanden!
Aan de ene kant vinden we het jammer om Nieuw-Zeeland achter ons te laten, aan de andere kant kijken we heel erg uit naar de Cook Eilanden, waar het nu lekker 27 graden is!
Want het was behoorlijk koud de afgelopen nachten. De afgelopen week zat het ijs elke ochtend op onze voorruit en één nacht hingen zelfs de ijspegels binnen in onze camper aan het plafond!!
We gaan nog even volop genieten, want het gaat snel, over iets meer dan een maand zijn we alweer terug in Nederland…

Heel veel liefs, Ivar en Natasha